Яе можна па праву назваць лясной жамчужынай не толькі Мінскай вобласці, але і ўсёй Беларусі. Гэта самы вялікі лясны масіў у рэспубліцы і ва Усходняй Еўропе — цэлая краіна, большая па плошчы за Ліван ці Кувейт.
Ведае пра пушчу ўсё Васіль ШАКУН.
Налібоцкая пушча размясцілася ў Валожынскім раёне, прыкладна за 60 кіламетраў ад Мінскай кальцавой аўтадарогі па гродзенскай трасе. Яе назва паходзіць ад мястэчка Налібакі (ці Налібокі), размешчанага практычна ў цэнтры пушчы.
15 студзеня – 70 гадоў з дня ўтварэння Валожынскага раёна
9 МАЯ – 65-ГОДДЗЕ ВЯЛІКАЙ ПЕРАМОГІ
10 сакавіка споўніцца 145 гадоў з дня нараджэння Старога Уласа (Уладзіслава Пятровіча Сівога-Сівіцкага), беларускага паэта, збіральніка фальклору. 480 гадоў таму нарадзіўся Сымон Будны – вядомы гуманіст і асветнік, тэолаг і рэлігійны рэфарматар, філосаф, гісторык, паэт, які некаторы час жыў і працаваў у вёсках Лоск і Вішнева. 170 гадоў назад (1840-1850 гг.) быў заснаваны тэатр В. І. Дуніна-Марцінкевіча, а таксама створаны В. І. Дуніным-Марцінкевічам першы беларускі тэатральны калектыў. 10 снежня споўніцца 140 гадоў з дня нараджэння Фердынанда Рушчыца, жывапісца, графіка, тэатральнага дэкаратара, які жыў і працаваў у Багданаве. Яго творчасць цесна звязана з мастацкім жыццём Беларусі, Польшчы і Літвы. 15 мая споўніцца 110 гадоў з дня нараджэння беларускай паэткі Ганны Міхайлаўны Рубацкай. Нарадзілася яна ў вёсцы Жураўцы.
... Читать дальше »
У Валожыне, у адпаведнасці з загадамі ваеннага каменданта і бургамістра райуправы Станіслава Турскага, усе яўрэі горада і прылягаючых вёсак, пад пагрозай смерці, павінны былі перасяліцца "у адведзены для іх жыхарства мікрараён горада-гета". Ён актыўна заняўся стварэннем у Валожыне канцлагера для яўрэяў.
Пад гета была адведзена невялікая частка горада, абмежаваная з паўднёвага боку - вуліцай Шчарбіны і Першамайскай, з захаду - вуліцай Някрасава, з поўначы - вуліцай Энгельса і Кастрычніцкім завулкам, з усходу - рэчкай Валожынкай. Тэрыторыя гета была абнесена дашчатым высокім плотам і калючым дротам.
Яўрэям забараняліся ўсякія зносіны з іншым насельніцтвам. Самавольны выхад за межы гета пагражаў смерцю. Уваход і выхад з гета быў дазволены толькі праз вароты, пры тым толькі калонай і пад канвоем немцаў або паліцаяў. Вязні гета павінны былі насіць на адз
... Читать дальше »
У 1806-1892 гг.у Валожыне дзейнічала яўрэйская духоўная акадэмія (ешыбот), дзе вучылася больш за 400 студэнтаў з Расіі, Англіі, Сірыі і іншых краін. Валожын называлі “Рымам літоўскіх яўрэяў”. Не трэба думаць, што гэта была вышэйшая духоўная ўстанова. Яна была ў рангу сярэдняй духоўнай установы, але мела вельмі высокі аўтарытэт. Нездарма хадзіла гаворка: “Вучоны, як рабін Валожынскі”.
У выніку Люблінскай уніі (1569 г.) утварыўся дзяржаўна – палітычны саюз ВКЛ з Польшчай. Была створана федэратыўная зямля – Рэч Паспалітая. ВКЛ захавала пэўную самастойнасць.
У 1614 годзе Валожын набыў магнат Стужка, які прыняў каталіцкую веру. Менавіта Стужка заснаваў у Валожыне (... Читать дальше »
Першымі ўладарамі Валожына былі князі Валожынскія – пяць братоў.
Валожын ў 14 ст. быў цэнтрам ўдзельнага княства. У той час вялікія літоўскія князі кіравалі такімі ўдзельнымі княствамі праз сваіх намеснікаў. Трэба адзначыць, што ў канцы 14 ст. ВКЛ падвяргалася спусташальным набегам нямецкіх рыцараў. Гэтыя і іншыя прычыны прывялі да Крэўскай уніі
... Читать дальше »
1407 г. – першае ўпамінанне пра горад у нямецкай хроніцы. 1413 г. – паводле Гарадзельскай уніі, тэрыторыя сучаснага раёна ўвайшла у склад Віленскага ваяводства. 1431 г. – назва “Валожын” сустракаецца ў лісце вялікага князя Літоўскага Баляслава Свідрыгайлы, пасланым 16 снежня Вялікаму Магістру Лівонскага ордэна. 1440 г. – Валожын належыць легендарным князям Валожынскім і быў канфіскаваны у іх за удзел у замове супраць вялікага князя ВКЛ у 1445г. 1445-1447 гг. – Валожын уласнасць вялікага князя Казіміра. 1447 г. – вялікі князь Казімір падараваў Валожын троцкаму ваяводу Я. Манівідавічу. 1458г
... Читать дальше »
Сярод некалькіх паданняў і легенд, якія расказваюць аб паходжанні назвы горада Валожына, найбольш распаўсюджанай з’яўляецца гэта. Месца, дзе цяпер знаходзіцца горад, ляжала на шляху перагону валоў на забой або продаж з Мінска ў Гродна, і было яно вельмі зручным для адпачынку і начлегу. Спакойная рэчка, раней даступная для лодак і невялікіх струг, і прасторная паша дазвалялі добра адпачыць і людзям, і жывёле. А калі прыходзіў час зноў адпраўляцца ў няблізкую дарогу, старэйшы з пагоншчыкаў падымаў сваіх таварышаў крыкам: “Валы, жэнь! Валы, жэнь!” Жэнь – значыць, гані. Так і сталі называць гэта месца Валыжэнь, а разам з ім і паселішча, якое, магчыма, пачалося з карчмы прадпрымальнага гандляра. Ну, а час ужо зрабіў сваю спр
... Читать дальше »
Герб Воложина утвержден Решением №78 Воложинского райисполкома 22 июня 1998 года. Герб внесён в Гербовый матрикул Республики Беларусь 26 июня 1998 года под №17. Описание герба: "В красном поле "варяжского" щита золотая литера W с черными полосками"
Владельцы города с XV века, князья Воложинские, использовали герб Абданк (в красном поле серебряная литера W). Этот герб положен в основу герба города, полоски на литере W делают ее похожей как на хвойные деревья, так и на раскрытые страницы книги, символизирующие деятельность на воложинской земле просветителя Симона Будного. В разработке проекта герба принимал участие старшина Воложинского Совета депутатов С.М.Малявский.
Материалы книги С.Я.Рассадина и А.М.Михальчанки "Гербы и флаги городов и районов Беларуси"
HASH(0x449e278)